Prelüd - Bir Şairin Zihinsel Gelişimi

Ah, bir kutsayış var bu yumuşak meltemde, Yanağımı yelpazelerken, yeşil kırlardan Ve öte mavi göklerden getirdiği mutluluğun Pek de farkında olmayan bu ziyaretçide. Görevi ne olursa olsun, bu nazik esinti Benden daha minnettar birini bulamaz, Ki ben, uzun süre mutsuz bir konuk Olarak eriyip tükendiğim koca şehirden Kaçtım – özgürüm bundan böyle, Bir kuş kadar özgür, nereye istersem Kurmaya yuvamı. Hangi çatı ağırlayacak beni? Hangi vadide olsa limanım? Hangi ağaçların Altını mesken tutsam? Ve hangi berrak dere Uykuya salsa beni mırıltısıyla? Koca bir dünya önümde: Coşkulu Ve özgürlüğünden korkmayan bir yürekle Bakınıyorum çevreme; seçtiğim kılavuz Altı üstü başıboş bir bulut olsa bile Kaybetmem mümkün değil yolumu. Nefes alıyorum yeniden! Büyüleyen Düşünceler akın ediyor, kanatlanıyor aklım: Silkinip attım, doğamda Yeri olmayan o tuhaf benliği, Onca yorucu günün dayanılmaz ağırlığı

Yok artık, zaten bana göre değil öylesi. Aylar sürecek bir huzur, (İnsan hayatına dair herhangi bir vaat İçin böyle cesur sözler söylenebilirse tabii), Aylarca bitmeyecek rahatlık ve bozulmayacak hazlar Beni bekliyor işte; ne yana yönelsem, Yoldan mı, patikadan mı gitsem, Yoksa ayak basılmamış arazilerden mi, Yokuş mu çıksam, insem mi, Ya da nehrin üzerinde yüzen Bir şeyin gösterdiği rotayı mı izlesem?

Canım Özgürlük! Ama neye yarardı Bu coşkumu kutsayan bir armağan da olmasa? Göğün tatlı nefesi gövdemin üzerinde Gezinirken çünkü, bir meltem hissettim içimde, Canlandırıcı etkisiyle hafif hafif ona eşlik eden, Fakat, demeye kalmadan, Bir fırtınaya dönüştü, taşkın bir enerjiye, Kendi yarattığı şeyi allak bullak eden. Teşekkürler ikisine de, Ve epeydir hükmeden donu kırmak amacıyla El ele verdiklerinde oluşan uyumlu güçlere; Getirdikleri taze vaatler için teşekkürler, Uçup giden saatlerin telaşa verdiği Umutla beklenen hareketli günler, Sabır isteyen karmaşık düşünceler, Ve ama aynı zamanda titiz, değerli ibadetle, Ayinler ve ahenkli ilahilerle geçen Tatlı aylaklık günleri için!