Issız Dönme Dolap

Hüseyin Sermet'le buluşmak istiyorum bu aralar. Pek çok nedeni var, tam hangileridir, bilemiyorum. Belki Hüseyin'le oturup konuşursam, birikisi aydınlanır. Belli belirsiz, musikî dayanaklı anlatılar dolaşıyor bir süredir, kafamda: Proust'un, Mann'ın, Bernhard'ın, Kundera'nın, Quignard'ın, Janke'nin, Ackroyd'un romanları, başka metinler ("Dutlar" sözgelimi) resmigeçit halindeler zihnimde. Genellikle "birşey"in önhazırlığıdır bu, hayırlısı. Asıl sorunumun bir yan cebi, ola ki kaçamak kapısı bu. K'nın ikinci bölümüyle birlikte doğan, ciddî çözüm bekleyen soruna bakarken açıldı o kapı. İki kişinin diyaloğuyla örülü uzun bir geceyi anlatmak istiyorum. Vardır öyle geceler, hepimizin hayatında olmuştur, derinleşecek bir ikili ilişkinin önemli ön provalarından birini yapar, sabaha kadar karşılıklı açılırsınız, bir kısım kabuklarınız düşer, biriki maskeyi indirirsiniz, oysa partönerinizle tanışalı çok olmamıştır, ama biribirinize hazırsınızdır. İkinci bölüm için doğru, zor çözüm. Hakkıyla yapabilirsem, ikinci bölüm K'yı sürükleyip finale taşıyacak hızı bana verir. İyi de, öbür kapı neden tam bu sırada açılıyor? Bir ilgisi, bağlantısı var, olacak da ben mi henüz göremiyorum? Muamma, şimdilik.