- A-Z
- KONU DİZİNİ
- Cogito
- Çizgi Roman
- Delta
- Doğan Kardeş
- Ansiklopedi
- Bilim
- Çocuk Çizgi Roman
- Deneme
- Destan
- Dünya Klasikleri
- Efsane
- Eğitim
- Etkinlik
- Gençlik
- Gezi
- Hikâye-Öykü
- İlkgençlik
- Klasik Dünya Masalları
- Masal
- Mitoloji
- Modern Dünya Klasikleri
- Okul Çağı
- Okul Öncesi
- Oyun
- Resimli Öykü
- Resimli Roman
- Resimli ve Sesli
- Roman
- Romandan Seçmeler
- Röportaj
- Seçme Denemeler
- Seçme Öyküler
- Seçme Parçalar
- Seçme Röportajlar
- Seçme Şiirler
- Seçme Yazılar
- Şiir
- Edebiyat
- Anı
- Anlatı
- Biyografi
- Deneme
- Derleme
- Eleştiri
- Gezi
- Günce
- İnceleme
- Libretto
- Mektup
- Mitoloji
- Modern Klasikler
- Otobiyografi
- Oyun
- Öykü
- Polisiye-Gerilim
- Roman
- Senaryo
- Söyleşi
- Yaşantı
- Yazılar
- Genel Kültür
- Halk Edebiyatı
- Masal
- Kâzım Taşkent Klasik Yapıtlar
- Koleksiyon Kitapları
- Lezzet Kitapları
- Özel Dizi
- Sanat
- Kare Sanat
- Sergi Kitapları
- Şiir
- Türk Şiir
- Tarih
- XXI. Yüzyıl Kitapları
- Sosyoloji - Sağlık
- TEKRAR BASIMLAR
- YENİ ÇIKANLAR
- ÇOK SATANLAR
Yağmur Sıkıntısı - Toplu Oyunlar
-
Kategori:
Edebiyat / Oyun -
Yazar:
Oktay Rifat -
ISBN:
978-975-08-1578-2 -
Sayfa Sayısı:
380 -
Ölçü:
13.5 x 21 cm -
YKY'de İlk Baskı Tarihi:
Mart 2009 -
Tekrar Baskı Sayısı / Tarihi:
2. Baskı / Nisan 2021
Kitap Akrabalıkları
Yağmur Sıkıntısı, şiirlerinin yanı sıra yazdığı romanlar ve tiyatro oyunları da ilgiyle karşılanan Oktay Rifat’ın (1914-1988) bütün oyunlarını bir araya getiriyor: “Kadınlar Arasında ya da Fettah Paşalar”, “Birtakım İnsanlar”, “Atlarla Filler ya da Dirlik Düzenlik”, “Çil Horoz” ve “Yağmur Sıkıntısı”.
Gerek romanlarında gerek oyunlarında, ekonomik ve kültürel alanda toplumda yaşanan değer değişimlerinin bireyler üzerindeki etkilerini irdeleyen Oktay Rifat’tan şair işi oyunlar… “Bir duman içindeyim ben de. Günüm güne, gecem geceye benzemiyor. Yatakta gözlerim faltaşı gibi açık, ayakta uykuda gibi. Yemiyorum, içiyorum. Dövse beni okşamış gibi geliyor. Kovsa beni çağırıyor diyorum. Surat asıyor, gülümsediğini sanıyorum. Bağırıyor, işte gönlümü alıyor, diye düşünüyorum. Sevmekle düşmanlık karıştı. Küçük Hanım’ı kızdığım için seviyorum, karımı acıdığım için dövüyorum. Gülmekle ağlamayı ayıramaz oldum. Ellerimin biri bende, biri onda. O bakınca görüyorum. Duyarsa işitiyorum. Ağzım açık, onu öpersem kapanabilir.
Kollarım sarkık, yalnız ona sarılabilir.”
Birinci Perde
(Saffet Hanım, Anne, Zülfiye Hanım, Kevser Kalfa, perdenin önüne gelirler.)
SAFFET HANIM: Sözün neresinden başlıyayım bilmem ki... Efendim, ben, Fettah Paşa’nın torunuyum. Bu annem, bu halam, bu da emektar kalfamız Kevser... Kevser Kalfa... Biz şimdilik... Yahut şimdiliği bırakalım. Efendim, benim büyük babam Abdülhamit paşalarındanmış. Zengin adam. Şehzadebaşı’nda konağı, Büyükdere’de yalısı, atı, arabası, kapısında adamları, halayıkları. Kevser Kalfa da o zamandan kalma. Daha doğrusu annesi o zaman konakta hizmet edermiş. Büyük babam Fettah Paşa...
ANNE: Nur içinde yatsın de, kızım.
SAFFET HANIM: Nur içinde yatsın, biraz pısırık adam. Diyeceğim, öyle cin fikirli...
ZÜLFİYE HANIM: Aa! Söylediği lafa bak! Sen şöyle dur hele. İki lakırdıyı yan yana getirmeyi beceremiyorsun. Efendim, babam, pek ince, pek nazik, yakışıklı, açık fikirli, akıllı bir adamdı. Ben iyice hatırlarım. Öldüğü zaman kaç yaşında vardım bakayım!.. Yedi yaşındaydım. Allah gani gani rahmet eylesin, eşi bulunmaz bir adamdı babam.
KEVSER KALFA: Buraya rahmetli paşaefendiyi övmeye mi çıktık, yoksa oyunumuzu anlatmıya mı?
ZÜLFİYE HANIM: Oyunumuzu anlatmıya çıktıksa ne olmuş!