Yol Günlüğü

PAYLAŞ
SATIN AL YORUM YAZ
Kitap Akrabalıkları

Montaigne, 1580 yılında, 47 yaşındayken, Denemeler’inin ilk kitabını bastırdıktan sonra at sırtında Kuzey Fransa, İsviçre, Almanya (Kutsal Roma Germen İmparatorluğu) ve İtalya’yı kapsayacak uzun bir yolculuğa çıkar. Bu uzun yolculuğun anlatıldığı Yol Günlüğü’nün ilk bölümü Montaigne’in yazmanı, diğer bölümleri ise kendisi tarafından tutulur.

Denemeler’iyle özdeşleşmiş Montaigne, bu sefer “seyyah” kimliğiyle karşımızda.

Burada Fransızca konuşuluyor; dolayısıyla ben de kolayca ama şüphesiz oldukça kötü kullandığım bu yabancı dili terk ediyorum; her zaman Fransızlarla birlikte olduğumdan, şöyle sağlam bir biçimde öğrenemedim o dili. Mont-Cenis’ye tırmanışımın yarısını at sırtında yarısını da dört kişinin taşıdığı bir tahtırevanla tamamladım, diğer dört taşıyıcı da görevi dönüşümlü olarak üstleniyorlardı. Beni omuzları üzerinde taşımaktaydılar. Tırmanış iki saat sürüyor; taşlı ve alışık olmayan atlar için zorlu bir yol ama onun dışında bir tehlikesi ya da güçlüğü yok: Çünkü dağ [yolu] hep enlemesine yükseliyor, tökezlenme olasılığı dışında ne bir uçurum ne de bir tehlike var. Aşağınızda, dağın eteklerinde iki fersahlık bir ovada, çok sayıda küçük evler, göller, pınarlar ve bir de konak yeri görülüyor: Hiç ağaç yok, ama evet, ılıman mevsimde işe yarayan çok miktarda ot ve çayır var. O sırada her yer karla kaplıydı. İniş yolu bir fersahtır, sarp ve düzdür; tuttuğum marrone’ler beni kızakla indirdiler ve bütün bu hizmetleri için sekizine iki ekü verdim. Ama sadece kızakla iniş bir teston tutuyor, bu da, pek önemli olmayan, hiç tehlikesiz güzel bir eğlenceden ibaret. Öğle yemeğini Savua sınırında, dağın eteğinde bir köyde,  LANSLEBOURG’da yedik; iki menzil. Geceyi iki fersah ötede küçük bir köyde geçirdik. Burada her yerde çok bol alabalık ve gerek eski gerekse taze mükemmel şaraplar bulunuyor. Oradan, taşlı ve yokuşlu bir yolu izleyerek öğle yemeği yemek üzere SAINT-MICHEL’e ulaştık; beş mil.

* E-posta adresiniz hiç kimseyle paylaşılmayacaktır.