Paris Günleri

26 Ekim

Nihayet bugün gemiye binebildim. Üç aya yakın bir süredir pasaport almaya çalışıyorum. Artık hasta hale gelmiştim. Fatih’te, henüz açılmamış olan eski yangın yerlerinin izlerini taşıyan Çelebi Süleyman Sokak’ta, zemin kattaki küçük dairemizde, arkadaki bahçeye bakan yatak odasında, erkenden yatağa çekiliyordum. Bekârlık yıllarımın geçtiği üçüncü kattaki yatma ve çalışma odamla aynı büyüklükte bu yatak odası da. Kızım Ayda bu odada doğdu. Üçüncü kattaki odamda kütüphanem de vardı. Şimdi kitaplar, sokağa bakan küçük odada duruyor.

Polis kontrollerini aşıp da gemiye girdikten sonra, ne pahasına olursa olsun, hiçbir çağrıya boyun eğmemeye kararlıyım. İkinci mevkinin salonunda oturuyorum. Yükselticiyle verilen radyo yayınları, saçma sapan sonuçlar veren, 27 Mayıs’tan sonraki bu ilk seçimlerden sonra toplanan Meclis’teki konuşmaları veriyor. Bütün bütüne dinamizmden uzak bir ülke burası. Sivil politikacılar ortaya çıkınca her şey kağşamış eski bir konak manzarası aldı. Zaten İsmet İnönü, darbenin ilk aylarından beri kokusu çıkmış bir tutuculuğu savunuyordu. Ama seçimle ortaya çıkan ötekiler de, onun kadar tutucu; hatta daha niteliksiz. Bir an önce bu gemi kalksa da kurtulsam bu bataklıktan.

Gerçekten hoparlörle benim adımda birisini çağırıyorlar. Ben olamam bu. Yerimden kımıldamayacağım.
Anons sona erdi. Tekrarlanmadı. Herhalde ben değildim. Benim adımda başka biri.

Nihayet gemi, hareket saatinden bir buçuk saat sonra kalktı. Marmara Denizi’ne doğru gidiyoruz. Yarın sabah İzmir’e varacak. Yarın da, Türk sularından çıkmış olmayacağız.

Galata, sonbaharın ışıkları altında yakından gördüğümden çok daha güzel görünüyor. Alçak bir tepe üzerine yaslanmış olan bu eski mahalle, hemen kendi gizlerinin üzerini örttü bile. Saint Antoine Kilisesi’nin arka tarafını fark ediyorum. Kırmızımtırak, tuğla rengi yapı, altın renkli ışıklarla parıldıyor. Burayı özlemeyecek miyim, alçak tepeler üzerine kurulmuş, sonsuz geniş bir gökyüzü altındaki bu şehri? Şimdiden özlüyorum bile.

Deniz çekiyor, deniz! Kim tutabilir beni.

• Arafa kalmayı seçmek ve düşündürdükleri...

• Paris Günleri