İkinci Bir Yaşam - Sevim Burak’ın Edebiyat Dünyası

Peki, Burak düz bir yazım diliyle de öz’ün özgürlüğe kavuşabileceğini bildiği halde niçin parçalı ve sözdiziminin tersyüz edildiği bir yazım dili kullanmıştır? Çünkü Burak için çağdaş dünyanın anlamı parçalanmıştır ve bu parçalanmışlık yalnızca parçalanmış bir dille özgürleştirilebilir. Bu nedenle Burak dili kırar, büker, tüketir, kimi zaman da büsbütün yitimini arzular. Böylece öz ile biçim arasındaki birlikteliği güçlü bir şekilde ortaya koyar. Hatta metinlerinde kullandığı soyut resme ilgisi de buradan kaynaklanır: “Çağdaş dünyanın anlamı benim için bu olabilir. Kırılmış, dağılmış öz’lerle uğraşıyorum. Bu yüzden, soyut resme büyük bir tutkum var” diyerek soyut resimle metinleri arasında ortak bir bağ olduğunu belirtir. Burak, metinlerinde biçime ve soyut resme verdiği önemle öz’ü elde edebilmeyi amaçlar:
Öz’ü tam bir yalınçlıkla ortaya koyabilmek için, bende, biçimsel çabanın ileri gitmesi gerekir. Bu yüzden, biçimsel görünen yerler, öz’ün en kuvvetle belirdiği yerlerdir. “Yanık Saraylar”, “Büyük Kuş” hikâyeleri bunun örnekleridir. Satırların alt alta kaymaları, kırılmaları − büyük harflerin kullanımı, özü yakalayabilmek çabasından başka bir şey değildir.

• Sevim Burak'ın edebiyat dünyası
• Kaybolmuş gerçekliğin peşinde bir cambaz
• Dünyalarını kaybetmişler için yazmak

• İkinci Bir Yaşam - Sevim Burak’ın Edebiyat Dünyası