Deniz Küstü

Kahvenin kabaca yontulmuş kapısı sert bir tekmeyle ardına kadar açıldı, içeriye, elinde bir toplu tabanca tutan Zeynelden önce, tozla toprakla birlikte, dışarda denizi kudurtan lodos girdi. Zeynel önce kapıda bir an ikirciklendi, sonra ağır, temkinli, eşikte durup yolu kesti, tabancasını İhsana doğru çevirdi, üst üste ateş etmeye başladı. Kahvedekiler bir an öylece dondular kaldılar.
İhsan:
“Yandım anam,” diye keskin bağırdı, ikinci “yandım” sesi çok usul çıktı, duyulur duyulmaz. Sandalyadan yere sağılıverdi, boynundan oluk gibi kan fışkırdı, sonra da hemen kesildi. Donmuş kalmış kahve kalabalığının arasından Selim balıkçının bir yay gibi gerilip, İhsanın “yandım anam” demesiyle birlikte Zeynelin üstüne atılması, tabanca tutan elinin bileğine sarılması bir oldu. Selim tabancayı almış şaşkınlıkla bir elindeki ağzından duman çıkan tabancaya, bir orada durmuş kalmış Zeynele bakıyordu. Birden bütün kahve şaklayan bir tokadın sesiyle irkildi, ama gene de hiç kimse yerinden kıpırdayamıyordu. Selim Zeyneli sol eliyle boynundan tutmuş sağ eliyle veriştiriyordu. Zeynelse başını elleri arasına almış, o vurdukça iki büklüm oluyor, vurdukça bir ölümden kaçarcasına büzülüyordu. Artık ağzından duman çıkmayan tabanca da kahve ocağının altında duruyordu. Selim balıkçı balyoz gibi ağır elleriyle vurdu vurdu, en sonunda körük gibi soluyarak iyice soluğu taşmış, Zeyneli bırakıverdi. Zeynel orada ölünün başında, bir umarsızlık içinde kalakalmış, ne yapacağını bilemez bir duruma düşmüştü. İhsan sağ yanına yatmış, elleri yumuk, bacakları karnına çekilmiş, toprakta yer yer birikerek ta kapıya kadar akmış kanın içinde kalmıştı. Uzun sarı bıyığı da kana batmıştı. Gözleri bir korkuyu, ölümü, sonsuz şaşkınlığı bekler gibi alabildiğine açılmıştı. Selim geldi, İhsanın başında durdu, baktı baktı, baktıkça yüzünün rengi yerine geliyordu. Birden telaşla, korkuyla ardına döndü, Zeynel orada olduğu gibi duruyordu. Selim onun karşısında durdu, baktı baktı, belki şimdi ilk olaraktan görüyordu Zeyneli, bu adam da nerden çıktı der gibiydi hali tavrı, bakışları. Belki daha da neyin ne olduğunun farkında değildi. Arkasına döndü yeniden bir şeyler araştırır gibi ölünün üstüne eğildi gözlerinin içine gözlerini dikti, sağ elinin şahadetparmağının ucuyla da İhsana dokundu, hemencecik de elini, yalıma dokunmuş gibi geri çekti. Doğrulunca Zeynelle burun buruna geldiler:
“Hak tuuuuu,” dedi Selim, Zeynelin yüzüne kocaman bir tükürük attı. Bir daha, bir daha tükürdü. Tükürüğü Zeynelin suratında kırbaç gibi şaklıyordu.

Elleri yanlarına düşmüş Selim, bacakları feldirdeyerek, sarhoş gibi yalpalayarak kapıdan çıktı, plajın köprüsünün üstüne gitti, oradan döndü kahvenin kapısına geldi, orada durur gibi, bir şeyler düşünür gibi, bir şeyleri anımsar gibi yaptı, başını uzattı kapıdan içeriye birisini ararmış gibi baktı, hemen de başını geri çekti, Martı gazinosunun önünden Florya plajlarına vurdu, lodoslu denizin dalgaları bir ağaç boyu yükseliyor, asfaltın üstüne çat diye düşüyordu.