Sus Barbatus!

Yapı Kredi Yayınları tarafından yayımlanmakta olan kitap-lık dergisinin 213. sayısının dosya konusu Faruk Duman’ın “Sus Barbatus!” romanı. İki cildi yayımlanan üçlemenin geçtiğimiz yıl çıkan ikinci cildi üzerinde duran yazarlar, romanın edebiyatımıza getirdiği yeni solukları anlatıyor. Serkan Türk’ün Faruk Duman söyleşisiyle başlayan dosya, Erendiz Atasü, İbrahim Yıldırım, Münir Göle, Behçet Çelik ve İnan Çetin’in genel görüşleriyle çerçeveleniyor. “Sus Barbatus!” romanını makaleleriyle Jale Özata Dirlikyapan, Oğuz Demiralp, M. Sadık Aslankara, Bengü Vahapoğlu, Arzu Alkan Ateş inceliyor.

“kitap-lık” dergisinin yeni sayısında Cansu Canseven’in Nihal Yeğinobalı ile yaptığı son söyleşi, Bâki Ayhan T.’nin Alphan Akgül söyleşisi var. Nihat Ziyalan, Süreyya Berfe, Haydar Ergülen, İzzet Göldeli, Mehmet Yaşın, Turgay Kantürk, Orhan Kâhyaoğlu, Enis Akın, İsmail Karakurt, Mehmet Öztek, Mehmet Said Aydın, Zeliha B. Cenkci, Talha Kuru şiirleri; Zehra Tırıl, Nuray Tekin, Mehmet Baynal, Firdevs Ev öyküleri; Abdullah Uçman, Ramis Dara, Ersun Çıplak, Ömer Erdem, Serdar Rifat Kırkoğlu, Mehmet Mümtaz Tuzcu, M. Barış Övün, Efekan Tireli, Seher Özkök, Kenan Ovacık, Zeynep Tandoğan, Beyza Ertem, Mehmet Can Doğan yazılarıyla “kitap-lık” dergisinin 213. sayısında.

“kitap-lık 28” yıldır iyi edebiyatın adresi.
__________________

Yayımlama Koşulları
• Dergimizde çoğunlukla şiir, öykü, deneme, eleştiri, inceleme, anı, günlük, gezi yazısı, mektup ve söyleşi türlerindeki yazınsal çalışmalara yer verilir.
• Normal word formatında 7 sayfayı geçmeyen; daha önce web tabanlı mecralarda ya da başka basılı yayınlarda yer almamış; sadece dergimiz için kitaplik@ykykultur.com.tr adresine kısa bir özgeçmişle birlikte gönderilmiş dosyalar dikkate alınır.
• Yayına uygun olması durumunda editörün gerekli gördüğü biçimde değişiklikler (redaksiyon, kısaltma, başlık değiştirme vs) yapılarak yer verilir.
• Telif ödemesi sadece editör tarafından ısmarlanan yazılara ve dergimizde düzenli olarak (belirli sıklıkta) yer alan yazarlara yapılabilmektedir.
• Gelen çalışmaları bekletme süremiz azami 6 aydır. Bu süre içinde yer verilemeyen dosyalar iptal edilmektedir.
• Yayımlanmayacak çalışmalarla ilgili herhangi bir gerekçe bildirilmediği gibi, tarafımızdan kişiye özel bir değerlendirme de yapılmamaktadır.

• EDİTÖRDEN
  Bu kısıtlamalı günlerde evlerimize kapanmak, kitaplıklarımızı elden geçirmek için bulunmaz bir fırsat oldu. Türlü meraklarla, ilgilerle, dost önerileriyle önümüzde birikmiş, okunmak isteyen onca kitap varken, bizde yer etmiş kitapları anımsama isteğiyle yahut belki bir avare hevesle okunmuş kitap raflarına uzanırız. Okunmuş kitaplar, nasılsın dediğimizde bildiğin gibi diyen eski dostlardır. Ama onlar bildiğin gibi derken bile bildiğin gibi değil demiş olurlar. Ayracı bıraktığımız sayfada bulamayız her zaman. Bazen de bir dolap köşesinde adeta çileye girerek kitap mertebesine ulaşmış bir defter çıkar ortaya. İşte, nicedir gözümden uzak düşmüş Okuma Defteri böyle elime geçti. 1980’lerin ikinci yarısından 1990’ların sonlarına dek okuduğum kitaplara sıra numarası vererek kaydetmiştim. Defterin güzelliği, hangi kitabı hangi yıl, hangi kitaplarla birlikte okuduğumu; hangi yıl kaç kitap okuduğumu, yıllar içinde değişen yönelimlerimi ya da dönem dönem öne çıkan yazınsal türleri göstermesi.
  Bir dönem Yeni Roman akımına merak sarmışım. Alain Robbe-Grillet’nin “Yeni Roman” kitabını Asım Bezirci çevirisiyle, Michel Butor’un Değişim’ini Mükerrem Akdeniz çevirisiyle 1988’de okumuşum. Hemen ardından, Mehmet Rifat’ın “Roman Kurgusu ve Yapısal Çözümleme: Michel Butor’un Değişim’i” kitabıyla Michel Butor’un “Roman Üstüne Denemeler” kitabını Mehmet Rifat-Sema Rifat çevirisiyle okumuşum. Son olarak da Nathalie Sarraute’un Kuşku Çağı kitabını Bedia Kösemihal çevirisiyle okuyup Yeni Roman defterini 1991’de kapamışım.
  Şimdi bu kitapları düşününce daha iyi anımsıyorum, Yeni Roman etkisiyle bir çeşit “İnsansız Yazın” peşindeydim. Yazdıklarıma hikâye/öykü demeyip anlatı demem ondandı. Doğayı, fiziksel çevreyi, eşyayı, mekânı, zamanı, yani insanı kuşatan nesneleri, olguları anlatmak ama İnsan’dan ve onun yarattığı olaylardan uzak durmak... İnsan’a benzeyenin de enikonu “içi boş” olması, adsız sansız bir eyleyen olması amacındaydım. Kabaca söylersem, sosyolojiden, psikolojiden, tarihten, ideolojiden arınmış bir tür yaban bilincin anlatısını yazmak olası mıydı? Derdim gücüm buydu. İnsansız Yazın, ölü Yazar, olmayan Okur…
  İçiyle dışıyla şu yaşadığımız günler işte böylesi bir, ne diyelim, bir “yazın distopyası” gibi geldi bana.

kitap-lık'a buradan abone olabilirsiniz.