Füruzan'ın Parasız Yatılı kitabı 50 Yaşında

Yapı Kredi Yayınları tarafından yayımlanmakta olan kitap-lık dergisinin 214. sayısının dosya konusu Füruzan’ın “Parasız Yatılı” öykü kitabı. “Parasız Yatılı”nın 1971’den bugüne öykücülüğümüzdeki yerini anlatan yazılardan oluşan dosyada M. Sadık Aslankara, Semiramis Yağcıoğlu, Hasan Bülent Kahraman, Birsen Ferahlı, Ulaş Bager Aldemir, Belgin Önal imzaları yer alıyor.

Süreyya Berfe, Hüseyin Peker, Hüseyin Ferhad, Ömer Erdem, Yücel Kayıran, Elif Sofya, Mikâil Söylemez, Mehmet İşten, Efe Murad, Yalçın Tosun, Petek Sinem Dulun şiirleri; Gökhan Yılmaz, Orçun Ünal, Esra Erdoğan, Ferdi Çetin, Engin Özkol, Evşen Yıldız, Doğukan İşler, Atakan Boran, Aslı Akarsakarya, Hâle Sert öyküleri; Sezer Duru, Oğuz Demiralp, Abdullah Uçman, Mehmet Ergüven, Erendiz Atasü, Engin Soysal, Mukadder Özgeç, Orçun Üçer, İzzet Göldeli, Metin Celâl, Ramis Dara yazılarıyla; Ersun Çıplak ile İlker Aslan ise kendileriyle yapılan söyleşilerle “kitap-lık” dergisinin 214. sayısında.

“kitap-lık” 28 yıldır iyi edebiyatın adresi.

• EDİTÖRDEN
  Bu kısıtlamalı günlerde evlerimize kapanmak, kitaplıklarımızı elden geçirmek için bulunmaz bir fırsat oldu. Türlü meraklarla, ilgilerle, dost önerileriyle önümüzde birikmiş, okunmak isteyen onca kitap varken, bizde yer etmiş kitapları anımsama isteğiyle yahut belki bir avare hevesle okunmuş kitap raflarına uzanırız. Okunmuş kitaplar, nasılsın dediğimizde bildiğin gibi diyen eski dostlardır. Ama onlar bildiğin gibi derken bile bildiğin gibi değil demiş olurlar. Ayracı bıraktığımız sayfada bulamayız her zaman. Bazen de bir dolap köşesinde adeta çileye girerek kitap mertebesine ulaşmış bir defter çıkar ortaya. İşte, nicedir gözümden uzak düşmüş Okuma Defteri böyle elime geçti. 1980’lerin ikinci yarısından 1990’ların sonlarına dek okuduğum kitaplara sıra numarası vererek kaydetmiştim. Defterin güzelliği, hangi kitabı hangi yıl, hangi kitaplarla birlikte okuduğumu; hangi yıl kaç kitap okuduğumu, yıllar içinde değişen yönelimlerimi ya da dönem dönem öne çıkan yazınsal türleri göstermesi.
  Bir dönem Yeni Roman akımına merak sarmışım. Alain Robbe-Grillet’nin “Yeni Roman” kitabını Asım Bezirci çevirisiyle, Michel Butor’un Değişim’ini Mükerrem Akdeniz çevirisiyle 1988’de okumuşum. Hemen ardından, Mehmet Rifat’ın “Roman Kurgusu ve Yapısal Çözümleme: Michel Butor’un Değişim’i” kitabıyla Michel Butor’un “Roman Üstüne Denemeler” kitabını Mehmet Rifat-Sema Rifat çevirisiyle okumuşum. Son olarak da Nathalie Sarraute’un Kuşku Çağı kitabını Bedia Kösemihal çevirisiyle okuyup Yeni Roman defterini 1991’de kapamışım.
  Şimdi bu kitapları düşününce daha iyi anımsıyorum, Yeni Roman etkisiyle bir çeşit “İnsansız Yazın” peşindeydim. Yazdıklarıma hikâye/öykü demeyip anlatı demem ondandı. Doğayı, fiziksel çevreyi, eşyayı, mekânı, zamanı, yani insanı kuşatan nesneleri, olguları anlatmak ama İnsan’dan ve onun yarattığı olaylardan uzak durmak... İnsan’a benzeyenin de enikonu “içi boş” olması, adsız sansız bir eyleyen olması amacındaydım. Kabaca söylersem, sosyolojiden, psikolojiden, tarihten, ideolojiden arınmış bir tür yaban bilincin anlatısını yazmak olası mıydı? Derdim gücüm buydu. İnsansız Yazın, ölü Yazar, olmayan Okur…
  İçiyle dışıyla şu yaşadığımız günler işte böylesi bir, ne diyelim, bir “yazın distopyası” gibi geldi bana.

kitap-lık'a buradan abone olabilirsiniz.