Neo-Klasisizm - Sanat Tarihi Konuşmaları

Fransız İhtilali sırasında Klasisizm akımının yeniden canlanmasıyla sanatta Antik Yunan ve Roma İmparatorluğu dönemlerinin klasik güzellik ve ihtişam anlayışına dönüş yaşanmıştır. 18.-19. yüzyıllara damgasını vuran Neo-Klasisizm akımı, Barok ve Rokoko döneminin aşırılıklarına tepki olarak ortaya çıkmıştır. Yunan sanatının ideal form ve ideal güzellik anlayışını öne çıkaran neoklasik eserlerde figürler; sade, ciddi, hatta neredeyse duygusuz yüz ifadeleriyle ve kahramanlaştırılarak tasvir edilmişlerdir. Sanatçılar antik dünyadan aldıkları ilhamla mitolojik hikâyeleri “yeni klasik” tarzda yeniden resmetmiş, antik dönem kahramanlarını andıran portreler üretmişlerdir. Görsel sanatların yanı sıra müzik, tiyatro ve mimari gibi çok farklı alanlarda da etkisini gösteren Neo-Klasisizm, 19. yüzyıl başlarında Romantizm akımının başlamasına kadar gelişimini sürdürmüştür.

Jacques-Louis David, “Marat’ın Ölümü”, 1793, Royal Museums of Fine Arts of Belgium