Söyleşiler - Bütün Yapıtları / Nurullah Ataç

"Bence halk da, yarı-aydınlar gibi, ancak öteden beri bellediği güzellikleri, yani eski bir güzelin taklitlerini anlar. Bunların büsbütün değersiz şeyler olduklarını söyliyemeyiz, onları ortaya koyanlar da bir ustalık gösterirler. Ama bunlar eskiden beri var olan güzelliklerdir, gerçek sanatın amacı ise baba-mirasına, geleneğe yeni değerler katmak, güzellik sınırlarını geliştirmektir. İşte bu türlü eserleri, yarı-aydınlar gibi, kalabalık kitleler, okurların çoğunluğu gibi, halk da hemen anlayıp alkışlıyamaz." "Bir yazı yazdınız, birkaç gün geçip de arası soğuduktan sonra okuyayım demeyin, düşmanlar başına! Kafası durmuyor kişinin, o söyledikleri üzerine bir daha düşünüyor, yanılmış, saçmalamış, anlayıveriyor, sıtkı sıyrılıyor özünden. 'Fena mı? Burnu sürter, uslanır da ötekine berikine kusur bulmaktan vazgeçer' diyeceksiniz. Hayır, iyi değil bence. Bir kere, ne biliyorsunuz uslanacağını? Hani bir söz vardır: 'Kendi gözündeki merteği görmez elin gözündeki çöpü görür' derler, siz de öyle mi sanırsınız? Elin gözündeki çöpü görüp göstermesi kendi gözündeki çöpü görmediğinden midir acaba? Ya kendisine bir iyice bakmasınlar diyeyse?.. Tutalım ki uslandı, çöpleri kim gösterecek? Yani siz herkes gözündeki çöple elini kolunu sallıya sallıya gezsin demek mi istiyorsunuz? Sonu kötüye varır onun, o çöpler büyür, büyür de mertek oluverir."