Özgünlük Avı

Peki, ustalar gençleri nasıl eleştirecekler? Günümüzde pek öyle usta-çırak ilişkisi yok sanıyorum. Daha çok gençler gruplaşıp birbirlerini eleştiriyorlar. Ya da aralarına bir ünlü kişi de katılıyor. "Tekke" deniyor o zaman. Ama çok az bu tür gruplaşmalar. İlerde bizim üniversitelerimizde de yaratıcı yazarlık dersleri başlarsa bu gereksinim en iyi biçimde karşılanmış olur. "Torpil" konusuna gelince. Yapıtını gönderirken araya bir adam sokmak, dergi yöneticilerine, eleştirmenlere yapılabilecek en ağır hakarettir, kanımca. Güvenmiyorsanız, en doğrusu göndermemektir. Dürüst insanların yönetmediği bir dergide ne işiniz var? Güveniyorsanız, o zaman araya adam sokup karşınızdakini de, kendinizi de küçültmeyin. Dergilerin aynı yazarlarla çıkması ise kötü değil, iyi bir şey, bence. Kimi, nerede bulacağınızı bilirsiniz. Kötü olan, bir yazarın bütün dergilerde görünme, her yere dalma özlemidir. "Adam Sanat" şiirleri büyük özen göstererek yayımlayan bir dergi. Onun için de pek çok şair ürünlerini bu dergiye veriyor. Örnekse Mart 1993 sayımızda tam yirmi bir şairin şiirleri vardı. Yeni adlara sayfalarımızda özlendiği kadar yer ayıramadığımız doğru. Ne var ki, "Adam Sanat"taki bu sıkışıklık bütün dergilerde görülmüyor. Yeni adlara sayfaları açık başka dergiler de var. Ben belli bir düzeyin üzerine çıkan şiirlerin dergilerde kolayca yer bulabileceklerini söylerken yalnızca "Adam Sanat"ı düşünmüyorum. Ortak bir hizmet veriliyor. Bir de şu var: Birkaç şiiri yayımlandı diye yeni bir şairi hemen eskilerin arasına katmamak gerekir. "Adam Sanat"ı izleyenler bu yanılgıya çok düşüyorlar. Şair adaylarından gelen yoğun isteği karşılamanın çaresini bulabilir miyiz? Yayımlanmak üzere seçtiğimiz şiirleri bekletmeden nasıl yayımlayabiliriz? Bunlar karşılıklarını ancak yayınevi yönetmenlerinin verebilecekleri sorular...