Cranwell Hatıraları - Bir Havacı Teğmenin Güncesi

Önsöz

Sevgili Canip Kumandan’ın güzel kızları bir telefon ederek bana geldiler. Mevcudiyetini bildiğim fakat hiç görmediğim, Kumandan’ın İngiltere seyahatı hatıratını yayımlayacaklarını söyleyerek buna benim önsöz yazmamı istediler. Doğal olarak, bu kadar silah arkadaşı varken niye ben, dedim. Onlar da yakından tanıdıkları en eski arkadaşının ben olduğumu söylediler. Bu görevi kabul etmemle beraber bu önsözün yalnız Kumandan’ı değil üç arkadaşı kapsayacağını onlara söyledim.
Ben ve arkadaşlarım Türkiye Cumhuriyeti’nde tamamen Latin harfleriyle öğretim yapan ilk sınıfı temsil ediyoruz. Fakat ben evde okumaya başladığım için imtihanla doğrudan doğruya ikinci sınıfa girmiştim. Babamın beni elimden tutup okula bıraktığı ilk günü hiç unutmuyorum, birdenbire herkesin birbirini tanıdığı fakat benim kimseyi tanımadığım bir sınıfa girmiş oldum. Ayrıca sarı saçlı ve mavi gözlüydüm! Allahtan önemli bir asker olan babam benim saçlarımı üç numara kestiriyordu zaten. Sarışın, mavi gözlü bir çocuğun Davutpaşa 25. İlkokulu’nda ne kadar yabancılık çekeceğini bugünkü nesiller anlamakta güçlük çekerler zannediyorum.
Tam başlangıcını iyi anımsamamakla beraber benim gibi sarı saçlı ve mavi gözlü olan fakat saçları da kesik olmayan rahmetli arkadaşım Münacettin (numarası 167) ve sevgili Kumandan Canip (numarası 17) ve ben Salih (107) birdenbire ayrılmaz üç arkadaş olduk.