Adı Kayıplar Listesinde

KARANFİLLİ Karanfilli babamın camını temizlerdi [p.tesileri] sonra ben vitrine en sevdiğim kitapları dizerdim en çok satan yerine -- o saat tiir tiir titrerdi cam, baba-otoritesi sesiyle estirilen terörden! Dökülmüş kuş tüyleri ve çocukluk bir uçuşta rafların arasına [saklı kalırdım] kapağı kapanmış iri harfli ufak bir kitapçıktım. İçimdeki boyama sayfalarında yürürdü Arasta: Nümayişin elebaşısı askılı astar içgömleğiyle Boyalı Pembe sonra Osman Gezer'di "güllü-muhallebi buuuz!" Şeytan'ın arabacığında "cennet mahsılı babutsa a a!" karşı sayfadaysa Vedia Barut'un tezgâhtar kızları ellerinde yasemen-yelpazesiyle... Ve Karanfilli her birine iğneli bir selam çakıyor, bilirdim ki bütün bunlar beni gizlice güldürebilmek için. Ama kirpiklerim ağırlaşmış akamayan gözyaşlarından dışarı gözucuyla bakabiliyorum ancak babamın kitapçı dükkânından. Akvaryumdaki gümüşî balığa dönüşmüş olmalıyım O zaman bu zamandır, ben kendimin babasıyım: Benim kendimi hırpalayan! Emir altında tutan! İtip kakan, silkip atan! Lüzum kalmadı babamın Yazdığına çünkü ben yazıyorum kendimi yıkmak için... ve keskin karanfil-filizci'i kokusu. Karanfilli bugün morlu bir tomru karanfil takmış kulağına, mendili omzunda -- lengerini, süngerini, fışfışını toplamış çıkarken göz kırpıyor bana okşayış bakışıyla. Ben bir kitaba gömülüyüm [yine de görüyorum o anı] keşke Karanfilli babam olsaydı. Londra, 1999